انواع سحابی به همراه توضیح

تقریبا 90 درصد ته مانده‌ها کم و بیش کروی‌اند و بقیه بر اثر نیروی انفجار متلاشی می‌شوند تا انبوهی از شعله‌های گازی فاقد ساختار ظاهری را تشکیل دهند. در مرکز چنان بقایایی ، پالسارها (ستاره‌های تپنده) شناسایی شده‌اند. نمونه های بارز این سحابی M17 است که در فاصله 5500 سال نوری از منظومه شمسی قرار دارد. M16 و M17 در همان بازوی مارپیچی راه شیری (بازوی قوس یا قوس-کارینا) و شاید بخشی از همان مجموعه ابرهای ماده ستارگان غول پیکر قرار دارند. سحابی تاریک چیزی بیش از ابری از گاز سرد و گرد و غبار نیست که هیچ نور مرئی ساطع نمی کند.

یادتان باشد که فقط پیدا کردن محل جرم مورد نظر مهم نیست. شما حتی با وسیله‌ی خودتان هم ممکن است بتوانید با کمی دقت و تلاش جزئیات بسیار هیجان انگیزی را از سحابی‌ها ببینید. استفاده از یک عکس یا طرح دقیق از جرم مورد نظر هنگام رصد می‌تواند خیلی به شما کمک کند. این کار گر چه برای رصد همه‌ی اجرام غیرستاره‌ای لازم است اما در مورد سحابی‌ها نکته‌ی مهمتری به نظر می‌رسد. سحابی بازتابی که نورشان از بازتابش نور ستارگان نزدیک پدید آمده است.

سحابی تاریک

تابش فرابنفشکه منبع آن ستارگان جوان داغ خوشه باز IC 1590 سحابی چگونه تشکیل میشود است. اکثر سحابی ها را می توان با استفاده از تلسکوپ ها به بهترین شکل تشخیص داد. بعضی سحابی ها مانند سحابی شکارچی به سختی با چشم غیر مسلح دیده می شوند. با استفاده از بزرگ نمایی هایی که در تلسکوپ ها انجام می شود مشاهده سحابی ها بسیار ساده تر خواهد بود زیرا بزرگ نمایی این امکان را می دهد که بیننده نور بیشتری از جسم را مشاهده کند. سحابی های سیاره نما در میان کم نور ترین سحابی ها دسته بندی می شوند که نسبت به سایر سحابی ها نیزعمر کوتاه تری دارند.

نمونه ای از این سحابی ها سحابی های اطراف ستاره های درخشان در خوشه Pleiades هستند. بیشتر سحابی های بازتابی در نزدیکی صفحه کهکشان راه شیری قرار دارند. سحابی اسکیمو توسط ستاره شناس ویلیام هرشل در سال 1787 کشف شد. اگر از سطح زمین به سحابی NGC 2392 نگاه کنید، به نظر می رسد که یک سر انسان است، گویی در یک کاپوت است. اگر از فضا به سحابی نگاه کنید، همانطور که تلسکوپ فضایی انجام داد.

سحابی ها بین ستارگان در فضا یافت می شوندفضای بین ستاره ای. این یادگار یک ستاره در حال مرگ است که با خورشید قابل مقایسه است. سحابی ها متشکل از ابرهای غبار و گاز – معمولاً هیدروژن و هلیوم هستند. تحت تأثیر یک میدان گرانشی قوی، غبار و گازهای پراکنده در یک سحابی به آرامی با تشکیل توده ها شروع به جمع شدن می کنند. در نهایت، این توده‌های گرد و غبار و گاز با افزایش چگالی آن فشرده می‌شوند و در اثر گرانش فرو می‌روند. در نتیجه فروپاشی، هسته گازی شروع به گرم شدن می کند و در نتیجه منجر به تولد یک ستاره می شود.

  سامسونگ نشان تجاری AI Phone را برای گلکسی S24 ثبت می‌کند

مباحث مرتبط با عنوان

سحابی مدوسا بخشی از باقیمانده ابرنواختر IC 443، حباب در حال انبساط به جا مانده از انفجار است. بقایای IC 443 مانند خواهر شناور کیهانی خود، سحابی خرچنگ، خانه ستاره نوترونیهسته فرو ریخته یک ستاره سحابی مدوسا 5000 سال نوری از ما فاصله دارد. بقیه میدان در تصویر توسط سحابی انتشار شارپل 249 اشغال شده است. در سال ۱۸۶۴ ویلیام هاگینز ستاره‌شناس انگلیسی شروع به دسته بندی سحابی‌ها براساس طیف آنها نمود.

ابرغول سرخ

ستاره‌های خردسال ابرهای این سحابی را خورده‌ و شکل‌هایی شبیه ستون پدید آورده‌اند. پرتوافشانی ستاره‌های خردسال گازها و غبارهای این سحابی را نابود خواهدکرد و لذا این سحابی نیز سرانجام ناپدید خواهدشد. سحابی ستون‌های آفرینش حدود ۷۰۰۰ سال نوری از ما فاصله دارد. این سحابی که فضایی به وسعت بیش از ۱۰۰ سال نوری را می‌پوشان، بین ستون‌هایش هزاران ستاره‌ دارد. شکلی دیگر از سحابی‌ها تحت عنوان سحابی سیاره‌نما شناخته می شود که از ورود یک ستاره کم‌جرم به مراحل آخر عمرش حاصل می گردد. در این سناریو، ستاره‌ها به غول سرخ تبدیل شده و لایه‌های بیرونی خود را به سبب تشعشعات هلیومی داخلشان از دست می دهند.

مرکز این کهکشان ها بسیار پر نور و روشن است و روشنایی آن قابل مقایسه با میزان روشنایی کهکشان راه شیری می باشد. در طی میلیون‌ها سال، مناطق H II ممکن است مسئول تولد ستارگان باشند. این مناطق نقش حیاتی در مطالعه ترکیب شیمیایی کهکشان ها دارند. ابتدا تصور می شد که یک ستاره است ولی نیکلاس لوئیس د لاکایله و در سال ۱۷۵۱ سحابی بودن رتیل به اثبات رسید. هلیکس از نوع سحابی سیاره ای می باشد و در صورت فلکی دلو قرار گرفته است.

انواع سحابی به همراه توضیح مواد اصلی تشکیل‌دهنده این دو نوع سحابی هیدروژن و هلیوم و اندکی از گازهای دیگر و ذرات غبار است. در بازوهای مارپیچی کهکشان راه شیری نیز سحابی‌های متعددی از این دو نوع را می‌توان یافت. منظومه شمسی حدود ۴۰۵ میلیارد سال پیش در چنین ناحیه‌ای آفریده شده است. کهکشان آندرومدا یا سحابی آندرومدا نزدیکترین کهکشان مارپیچی است. صفحه کهکشان با زاویه 15 درجه به سمت ما متمایل است، بنابراین تعیین ساختار آن بسیار دشوار است. سحابی آندرومدا درخشان ترین سحابی در نیمکره شمالی آسمان است.

  • ماده پرتاب شده دارای سرعت هایی در حدود صدها و هزاران کیلومتر بر ثانیه است، بنابراین دمای گاز پشت جلوی موج ضربه ای می تواند به میلیون ها و حتی میلیاردها درجه برسد.
  • هابل در سال 2000، پس از ارتقاء، این ابر گازی از پیچیده ترین است ساختار داخلی، که دانشمندان هنوز بر سر ساختارش می خارند.
  • اکثر این سحابی‌ها به جز سحابی کیسه زغال در معرض تابش نور ستاره‌هایی هستند که درون همین سحابی‌ها پدید آمد‌ه‌اند.
  • دیکشنری آنلاین آبادیس از ابتدا تاکنون تغییرات بسیاری کرده و ویژگی های مختلفی به آن اضافه شده است.
  • بیش‌ترین سحابی‌‌‌های بازتابی در نزدیکی خوشه‌‌‌ی پروین و ستاره‌‌‌ی غول قلب‌‌‌العقرب دیده می‌‌‌شوند.
تحریریه اپل موبایل

من مدیر محتوای سایت اپل موبایل شاپ هستم در خدمت شما
با بهترین محتوا در حوزه اپل در خدمت شما هستم

دیدگاهتان را بنویسید