در پایان مشخص شد افرادی که اولین گوشی یا تبلت خود را در سنین بالاتر دریافت کرده بودند، در بزرگسالی وضعیت سلامت روان بهتری داشتند. آنها بهویژه از نظر «خودِ اجتماعی» بهتر بودند که شامل عناصری مثل اعتماد به نفس و روابط مثبت میشود.
محققان در این مطالعه دادههای خود را از طریق 47 عنصر مختلف ازجمله علائم و قابلیتهای ذهنی گرفتند و بعد آنها را از طریق «ضریب سلامت روان» (MHQ) و امتیازهای بُعدی (Dimensional) ارزیابی کردند.
کودکان هرچه دیرتر موبایل بگیرند، سلامت روان بهتری خواهند داشت
در سوی دیگر، کسانی که اولین گوشی خود را در سنین پایین گرفته بودند، بیشتر با احتمال مواجهه با افکار مربوط به خودکشی، پرخاشگری و جداشدن از واقعیت روبهرو میشدند. این الگوها در دختران بیشتر از پسران دیده شد، اما از نظر جغرافیایی، در تمام مناطق دنیا این الگوها یکسان بود.
این یافتهها نشان میدهند که اثر بلندمدت تهیه گوشی در دوران کودکی فراتر از علائم افسردگی یا اضطراب است و به روشهای منحصربهفرد روی سلامت روان تأثیر میگذارد. با کاهش سن دسترسی به گوشی در سراسر دنیا، بهطور آشکار میتوان افت ظرفیت اجتماعی و انعطافپذیری افراد را در کنار افزایش گرایش به خودکشی و پرخاشگری مشاهده کرد.
این تحقیق البته تأکید میکند که انجام آزمایشهای قطعی برای تشخیص یک رابطه مستقیم میان استفاده از گوشی و شناسایی اثرات آن شدنی نیست؛ چون از نظر اخلاقی نمیتوان کودکان را به استفاده از موبایل وادار کرد.